ஊரெங்கும் பூ வாசனை-1

What’s your Reaction?

(1)

“ஜக்கி…டிஃபன் ரெடியா?” சட்டையை பேண்ட்டுக்குள் இறக்கி இன் செய்தவாறே குரல் கொடுத்தார் நமச்சிவாயம்.

சாப்பாட்டு மேசையில் மௌனமாக காலை சிற்றுண்டியை எடுத்து வைத்துக் கொண்டிருந்தாள் ஜானகி.

“ஏய்…ஜக்கி என்ன டிஃபன் ?” என்றபடியே இருக்கையை இழுத்துப் போட்டுக் கொண்டு அமர்ந்தார் நமச்சிவாயம்.

அதற்கும் எந்த பதிலும் சொல்லாமல் மௌனமாக தட்டை எடுத்து வைத்தாள் ஜானகி.

இட்லிகளை பரிமாறி சாம்பாரை ஊற்றினாள்.

“உங்களை எத்தனை தடவை ஜக்கி ஜக்கின்னு கூப்பிடாதிங்கன்னு சொல்றேன்.” சீறினாள்.

“ஏன்…உன் ஜானகிங்கற பேரை சுருக்கி ஜக்கின்னு கூப்பிடறேன்.”

“ம்….ஏதோ சாமியாரை கூப்பிடற மாதிரியிருக்கு”

“அப்ப..ஜானுன்னு கூப்பிடறேன்.”

“நீங்க ஒழுங்கா என் பேரை சொல்லிக் கூப்பிட்டாலே போதும்”

“ஆமா…எங்க உன் செல்ல புத்திரன் மௌரி?”

“என்னது நமைச்சலா?”

“ஆமா…நமச்சிவாயத்தை சுருக்கினா நமைச்சல்தானே”

“ஏன் சொரி சிரங்கு, படைன்னு கூப்பிடேன்,”

“அட இது கூட நல்லாத்தான் இருக்கு” என்று கலகலவென சிரித்தாள் ஜானகி.

“இல்லை. அவன் இன்னைக்கு காலேஜூக்கு போகலை.”

“ஏன்…உடம்புக்கு ஏதாவது முடியலையா?”

“சரி சரி நீங்க கடோர்கஜன் பரம்பரைதான். ஒத்துக்கறேன் தாயே. அப்பறம் ஏன் காலேஜூக்கு போகலை? ஏதாவது லீவா?”

“அப்படித்தான் நினைக்கிறேன்”

“சரி லீவா இருந்தா என்ன? எப்பவும் என் கூட சேர்ந்துதானே சாப்பிடுவான். கூப்பிடு அவனை”

“நானும் எழுப்பி எழுப்பி பார்த்துட்டேன். எந்திரிக்க மாட்டேங்குறான். நல்லா தூங்கறான்”

நமச்சிவாயம் சாப்பிட்டு முடித்து அலுவலகத்திற்கு கிளம்பி போனார். ஆனால் போகும்போது மறுபடியும்…

(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});

“சரி…” என்றாள்.

“டான்ஸ் ப்ரோக்ராம் வீடியோவை என் மொபைலுக்கு அனுப்ப சொல்லு. பார்க்கறேன்.”

நீ சொல்றதைப் பார்த்தா ஏதோ தப்பான வீடியோ பார்த்த சர்வே கணக்கு மாதிரி இருக்கு”

“ம்…வயசானாலே இப்படித்தான். புத்தி தப்புத் தப்பா யோசிக்கும்” முறைத்துவிட்டு உள்ளே வந்தாள்.

சிரித்தபடியே தன் காரை எடுத்துக் கொண்டு கிளம்பினார் நமச்சிவாயம்.

“மௌரியா…ஏய்…மெளிரியா” என அவனை தொட்டு அசைத்தாள்.

“ம்…” என்ற முனகலோடு திரும்பித் திரும்பி புரண்டுக் கொண்டிருந்தானே தவிர எழவில்லை.

“யே;…எந்திரிடா. எந்திரிச்சு குளிச்சுட்டு டிபன் சாப்பிட்டுட்டு படுத்து தூங்கு.”

“ம்…ம்….” என்று முனகிக் கொண்டிருந்தானே தவிர எழவில்லை.

அடுத்தடுத்து வீட்டு வேலைகளில் இறங்கியவள் மகனை மறந்தே போனாள்.

(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});

‘இன்றைக்கு வீட்டில் இருக்கிறான். அவனுக்கு பிடித்தமாதிரி சமைக்கலாம் என நினைத்தாள்.

ஃப்ரிஜைத் திறந்து இருந்த காய்கறிகளையெல்லாம் எடுத்து வெளியே வைத்தாள்.

மாங்காய், முருங்கைக்காய், கத்திரிக்காய் என காய்கறிகள் சிரித்து எங்களை சாம்பார் வையேன் என சிரித்தன.

சாம்பார் சாதம் செய்யத் தொடங்கினாள். அடுக்களை வேலையை முடித்துவிட:டு மீண்டும் மாடிக்கு வந்தாள்.

முன்பு தட்டி தட்டி எழுப்பியவள் இப்பொழுது பட் பட்டென அடித்து எழுப்பினாள்.

“மௌரியா…எந்திரி. இப்ப நீ எந்திரிக்கலை உன்னை என்ன பண்றேன் பார்.” என அவனை உலுக்கினாள்.

இந்த முறை அவன் கொஞ்சம் அசைந்துக் கொடுத்தான்.

“என்னம்மா…நீ போம்மா…” என அவன் உள்ளே முனகிக் கொண்டே தண்ணீரைத் திறந்து விடுவது தெரிந்தது,

அப்பொழுது உதறலில் தூரப் போய் விழுந்த அதைப் பார்த்து துணுக்குற்றாள் ஜானகி.

எடுத்துப் பார்த்தவள் அதிர்ந்தாள்.

(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});

Related

You may also like

Recent Posts

Recent Comments