மகாபாரதக் கதைகள்/ கானக வாழ்க்கை

அதன்படியே அர்ச்சுனன் கைலாய மலையை அடைந்தான். அங்கே கடுமையாகத் தவம் செய்தான். அவனுடைய தவத்திற்கு மெச்சிய சிவபெருமான் பாசுபதாஸ்திரத்தைத் தந்து அருளினார்.

இதை அறிந்த இந்திரன் அங்கு வந்தார். அர்ச்சுனனைப் பாராட்டித் தன்னுடன் இந்திர உலகிற்கு அழைத்துச் சென்றான். அங்கே நாட்டியத்தைப் இசையையும் அர்ச்சுனன் கற்றுக் கொண்டான்.

ஆண்டுகள் பல சென்றும் அர்ச்சுனன் திரும்பவில்லையே அவனுக்கு என்ன நேர்ந்ததோ என்று பாண்டவர்கள் வருந்தியபடி இருந்தார்கள். திரும்பி வந்த அர்ச்சுனன் உடன் பிறந்தவர்களை வணங்கினான். “என் முயற்சி முழுமையும் வெற்றி” என்றான். இதைக் கேட்டு எல்லோரும் மகிழ்ந்தார்கள்.

பன்னிராண்டாம் ஆண்டு தொடங்கியது. காம்யக காட்டிலிருந்து புறப்பட்ட அவர்கள் த்வைத வனத்தில் தங்கினார்கள்.

அங்கே துரியோதனன், இரண்டு ஆண்டுகளில் பாண்டவர்கள் திரும்ப வந்து ஆட்சியைக் கேட்பார்களே, மறைந்து வாழும் ஓராண்டில் எப்படியும் அவர்களைக் கண்டுபிடிக்க வேண்டும். மீண்டும் காட்டிற்கு அனுப்ப வேண்டும் என்று முடிவு செய்தான்.

ஒற்றர்களை அழைத்த அவன், “நீங்கள் பாண்டவர்களை நிழல் போலத் தொடருங்கள். அவர்களைப் பற்றிய செய்திகளை அனுப்பிக் கொண்டே இருக்க வேண்டும்” என்று கட்டளை இட்டான்.

த்வைத வனத்தில் பாண்டவர்கள் தங்கி உள்ளனர் என்பதை அறிந்தான் துரியோதனன். சகுனியிடம் அவன், “பாண்டவர்களைக் கேலி செய்து மகிழ என்ன செய்யலாம்?” என்று கேட்டான்.

“துரியோதனா! இந்த உலகத்திலேயே கொடுமையானது பகைவனுடைய செல்வச் செழிப்பைக் காண்பதுதான். நாம் விலை உயர்ந்த ஆடை அணிகலன்களை அணிந்து கொள்வோம். நாட்டியப் பெண்களுடன் சென்று அவர்கள் எதிரில் ஆரவாரமாகத் தங்குவோம். அவர்கள் உள்ளம் வெதும்புவதைக் கண்டு மகிழ்ச்சி அடையலாம்” என்றான் சகுனி.

அங்கிருந்த கர்ணனும் இதற்கு ஒப்புக் கொண்டான் பெரும் ஆரவாரத்துடன் கௌரவர்கள் த்வைத வனத்தை அடைந்தார்கள். தங்களுக்கு எரிச்சலை உண்டாக்கவே அவர்கள் வந்திருக்கிறார்கள் என்பது பாண்டவர்களுக்கு புரிந்தது.

அங்கே அழகான பொய்கை ஒன்று இருந்தது. அது சித்திரசேனன் என்ற கந்தர்வனுக்குச் சொந்தமானது. அந்தப் பொய்கையில் இறங்கிய கௌரவர்கள் கும்மாளமிட்டு நீராடத் தொடங்கினார்கள்.